ارتباط سلامت معنوی و جهت گیری مذهبی با سازگاری عاطفی نوجوانان

مقدمه: سلامت معنوی از ابعاد مهم سلامت در انسان است که ارتباط هماهنگ و یکپارچه را بین نیروهای داخلی فراهم می کند. معنویت و باورهای شخصی فرد، وی را در مقابله با مشکلات کمک کرده و به زندگیش مفهوم می‌بخشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین سلامت معنوی، جهت گیری مذهبی با سازگاری عاطفی در نوجوانان بستری در بیمارستان انجام شد. روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی 260 نفر از نوجوانان بستری در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اراک در سال 1392 انجام گردید. روش انتخاب نمونه‌ها به صورت تصادفی خوشه‌ای بود. ابزار جمع آوری داده‌ها شامل سه پرسشنامه: 1- مقیاس جهت گیری مذهبی، 2-مقیاس سلامت معنوی و 3-مقیاس سازگاری عاطفی بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS v.20 و با کمک آزمون‌های همبستگی پیرسون، Independent T-test، ANOVA و رگرسیون خطی چندگانه انجام شد. یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد بین جهت‌گیری مذهبی با سازگاری عاطفی نوجوانان بستری، ارتباط معنی‌داری وجود ندارد (05/0p). میانگین نمره سازگاری عاطفی پسران به طور معنی داری بالاتر از دختران بود )004/0>p)، اما بین سن، وضعیت تأهل، پایه تحصیلی، قومیت و شرکت در مراسم مذهبی با سازگاری عاطفی ارتباط معناداری مشاهده نگردید. نتایج رگرسیون خطی چندگانه نشان داد دو متغیر نمره کل سلامت معنوی و جنسیت 1/17% تغییرات مربوط به سازگاری عاطفی نوجوانان را پیشگویی می‌کنند. نتیجه گیری: در نوجوانان بستری در بیمارستان، افزایش سلامت معنوی با افزایش سازگاری عاطفی همراه است. آگاهی از نیازهای معنوی و تشویق برای استفاده از حمایت ها و مداخلات معنوی توسط پزشکان و پرستاران به منظور اجرای مراقبت کل نگر در حین درمان ضرورت دارد.